تیغه‌های اره میزی
مرغوبیت و کارایی یک ارّه میزی در گرو کیفیت تیغه‌ی آن است. یک تیغه‌ی کُند یا از رده خارج، می‌تواند حتی بهترین ارّ‌ه‌های میزی را نیز به یک دستگاه بی‌کیفیت و یا خطرناک تبدیل نماید. برای محافظت هر چه بهتر از تیغه های میز برش، از انباشتن و قرار دادنِ آنها روی هم و بدون هیچ لایه‌ی محافظی در بین آنها خودداری نمایید. تیغه‌ها را به طور جداگانه در محلی خاص آویزان کرده و یا یک ورق مقوا یا کارتن در بین آنها قرار دهید. تیغه‌های کُند شده، شکسته شده و یا با دندانه‌های از ردیف خارج شده را به سرعت تعویض کنید؛ چرا که بیشترین اتفاقاتِ به وجود آمده توسط این دستگاه ناشی از تیغه‌های کُند است تا تیغه‌های تیزتر.
تیغه‌های خود را تمیز نگه دارید. صمغ و شیره‌ی موجود در چوب موجب کُند شدن تیغه‌ی ارّه شده و توانایی آن برای برش‌های تمیز و صاف را کاهش می‌دهد. برای از بین بردن شیره‌ی درختان و حالت چسبندگیِ آن از روی تیغه، می‌بایست آن را در یک ظرف حاوی روغن تربانتین (مایعی روغنی که از تقطیر شیره‌ی انواع مختلف درختان کاج به دست می‌آید) قرار داده و سپس با سیم ظرفشویی آن را تمیز نمود. در صورت باقی‌ماندنِ اندکی از بقایای صمغ روی تیغه نیز می‌توان از اسپری پاک‌کننده‌ی گاز آشپزخانه استفاده کرد.
کیفیت مناسب یک تیغه، علاوه بر شرایط رسیدگی و تمیز نگه‌داشتن آن به استفاده‌ی درست و به جا از هر تیغه برای موارد کاربرد مخصوص به آن بستگی خواهد داشت. در حالی که در گذشته تنوع چندانی در بین تیغه‌های دیسکی وجود نداشت اما امروزه طیف گسترده‌ای از تیغه‌ها برای مصارف گوناگون در بازار عرضه می‌شود؛ برای مثال برای برش‌های طولی و عرضی، برش‌های کم عمق به منظور اجرای اتصالات کام و زبانه، و یا حتی برای برش گونه‌های ویژه‌ای از چوب تیغه‌های مخصوصی وجود دارد. البته فارق از نوع تیغه‌ها، تمامی آنها به یک شکل روی دستگاه بسته شده و ارتفاع و زاویه آنها به یک شکل تنظیم می‌شود.
می‌توان گفت عرضه‌ی تیغه‌های کاربیدی تحولی در زمینه‌ی تولید تیغه‌های دیسکی بود. در واقع تیغه‌های کاربیدی با کنار زدن تیغه‌های فولادی، به عنوان نخستین انتخاب هر نجاری قلمداد می‌گردند. علت این امر نیز در جنس آنها نهفته است؛ تیغه‌های دیسکیِ کاربیدی نسبت به نوع فولادی دارای دوام بیشتری بوده و زمان بیشتری طول می‌کشد تا نیاز به تیز کردن پیدا کنند. در این نوع تیغه‌ها مواد دیگری از جمله کبالت نیز به چشم می‌خورد. دندانه‌های کاربیدیِ آنها نیز به کمک نقره یا مس به بدنه‌ی فولادی تیغه متصل شده است. مزیت کاربید در سخت بودنِ آن است.
در حالی که تیغه‌های کاربیدی برای مدت ۱۰۰ ساعت یا حتی بیشتر قابل استفاده هستند، به همان میزان تیز کردنِ آنها نیز نسبت به تیغه‌های فولادی دشوارتر و در نتیجه، پرهزینه‌تر خواهد بود. با این وجود، به دلیل مزایایی که دارند، همچنان ترجیحِ اکثر درودگران بر استفاده از تیغه‌های کاربیدی است.
تیغه‌های کاربیدی در چند نوع مختلف تولید و عرضه می‌گردند. هر یک از این مدل‌ها، مزایا و کاربردهای مخصوص به خود را دارند. تمامی تیغه‌های کاربیدی در چوب شیارهایی را ایجاد کرده و فاصله‌ی بین دندانه‌ها نیز گرد چوب را در حین برش از دید خارج می‌کنند. در بعضی تیغه‌ها، دندانه‌ها به صورت سر صاف پشت سرِ هم قرار گرفته و باعث می‌شوند تا داخل یک شیار کاملاً خالی گردد. در برخی دیگر از مدل‌ها تیغه‌ها به صورت کج و یکی در میان شیبِ آنها به سمت راست و چپ قرار دارد. به کمک این تیغه‌ها، بیشتر کناره‌های یک شکاف برش می‌خورد.
تعویض تیغه‌ی اره میزی (میز برش)
ابتدا برای باز کردنِ تیغه‌های اره میزی دستگاه، یک تکه چوب را روی میز کارگیر و زیر دندانه‌های تیغه قرار می‌دهیم تا از چرخش تیغه‌های اره میزی در حین باز کردنِ آن جلوگیری شود. سپس آچار [مخصوص باز و بسته کردنِ تیغه‌ی دستگاه] را روی مهره (که روی میله‌ای که تیغه روی آن سوار شده است، بسته‌شده) قرار داده و به آرامی، به صورتی که مهره داخل دستگاه نیفتد، آن را با دست باز کرده و با احتیاط تیغه را از جای خود خارج می‌کنیم.
سپس تیغه‌های اره میزی را از حفره‌ی وسط آن وارد میله‌ی گرداننده‌‌ی تیغه می‌کنیم؛ جهت قرارگیری تیغه باید به صورتی باشد که دندانه‌های آن به سمت جلوی میز باشند. پس از قرار دادن واشر، مهره را ابتدا با دست و سپس با آچار مخصوص دستگاه در جای خود محکم می‌کنیم؛ در حین محکم کردنِ مهره، تیغه را نیز با دست دیگر به کمک یک دستمال یا پارچه‌ی ضخیم مانند جیر نگه می‌داریم.
به منظور تغییر زاویه‌ی تیغه، ابتدا باید تیغه را در بالاترین ارتفاع خود نسبت به سطح میزِ کارگیر قرار داد. سپس گونیای تاشو را روی زاویه‌ی مورد نظر تنظیم کرده و یک سرِ آن را به تیغه مماس می‌کنیم؛ به صورتی که گونیا درست بین دو دندانه‌ی تیغه قرار بگیرد. در این حالت فلکه‌ی تنظیم زاویه‌ی تیغه را تا جایی می‌چرخانیم که سرِ دیگر گونیای تاشو نیز کاملاً روی میز بنشیند و زاویه‌ی تیغه با زاویه‌ی مورد نظر کاملاً برابر گردد.
تنظیم ارتفاع تیغه‌های اره میزی نیز با وجود ساده انگاشتنِ آن، امری بسیار مهم است. ارتفاع بیش از حد تیغه خطر آسیب رساندن به اُپراتور را افزایش می‌دهد و ارتفاع کم نیز اجرای برش را به طور کامل و صحیح صورت نمی‌دهد. به طور معمول، بهتر است ارتفاع تیغه‌های اره میزی حدوداً ۰.۵ سانتی‌متر بالاتر از ارتفاع قطعه‌ی کار باشد.
