بیشتر خراط‌ها احتمالاً به کویر به عنوان نخستین مکان برای پیدا کردن چوب فکر نمی‌کنند. و این دقیقاً همان چیزی‌ست که David Crawford وقتی که در سال ۲۰۱۲ از پنسیلوانیای پر از الوار به فیونیکس در آریزونا نقل مکان کرد، حدس زد. در ادامه روایتی می‌خوانید از این خراط چیره‌دست:
“من در حال تلاش برای پیدا کردن یک منبع چوب معتبر بودم تا اینکه همسرم پیشنهاد کرد به همه کمپانی‌های قطع درخت در فیونیکس ایمیل بزنم. من ۲۳ ایمیل فرستادم و فقط از یکی از آنها جواب گرفتم. از آن موقع رابطه کاری بسیار خوبی با این کمپانی قطع درخت و تولید الوار داشته‌ام.”
“یک یا دوبار در سال به همسر صاحب کارخانه یک کاسه خراطی‌شده با چوب‌هایی که به من می‌دهد، هدیه می‌دهم. البته از منابع دیگری هم برای گرفتن چوب استفاده می‌کنم. درختان قطع‌شده از موسم بارندگی تابستانی در جولای و آگوست هم منابع خوبی ارائه می‌دهند، تا زمانی که بتوانید چوب را پیش از اینکه سوزانده شود، با خاک پوشانده شود و یا برای کود گیاهی خرد شود و یا همان جا که می‌افتد پوسیده شود، به دست آورید.”
پروسه دیوید کرافورد برای آماده‌سازی چوب برای نجاری
دیوید یک پروسه مرحله به مرحله برای آماده‌سازی و خالی کردن چوب‌هایی که پیدا می‌کند، دارد. اولین مرحله او این است که تلاش می‌کند زمانی که خدمه در حال قطع درخت هستند، در آنجا حضور داشته باشد تا بتواند به آنها بگوید چگونه قطعه‌های اره نشده را با توجه به رابطه طول به قطر، برش بزنند. برای مثال اگر قطعه‌ای بیشتر از ۱۵ اینچ قطر دارد، از آنها می‌خواهد که آن قطعه را نصف کنند.
“من معمولاً به آنها پول نقد می‌دهم تا اینکار را انجام دهند و بعد این قطعات برش‌خورده را در ماشینم بار می‌کنم. یک تکه درخت مرطوب با طول ۲ فوت و قطر ۱۵ اینچ خیلی سنگین است. من همیشه هنگام بارکردن آنها و خالی کردن آنها از ماشین حواسم را جمع می‌کنم.”
همین که چوب در حیاط دیوید تخلیه می‌شود، او فوراً آنها را با تراشه‌های چوب می‌پوشاند و کُپه به وجود آمده را با شلنگ باغ مرطوب می‌کند.
“من می‌توانم چوب را برای یک یا دو هفته در کپه مرطوب نگه دارم، پیش از اینکه شروع به شکاف خوردن بکند. اگر بخواهم قطعه‌ای را فوراً خراطی کنم، آن را به کارگاهم می‌برم.”
وقتی که دیوید آماده خراطی یک قطعه چوب انبارشده می‌شود، قطعه مورد نظر خود را انتخاب می‌کند و مغز قطعه را در دو طرف علامت می‌زند تا مشخص کند برای نتیجه بهتر قطعه را از کجا باید بشکافد.
سطح برش دیوید از دو قطعه الوار تشکیل شده که در کنار هم قرار گرفته‌اند. دیوید قطر مرکزی قطعه را که پیش از این علامت زد در مرکز این سطح برش قرار می‌دهد تا قطعه درخت مورد نظر را به دو قسمت تقسیم کند.
بعد از علامت زدن هر نیمه با کمک پرگار، دیوید هر دایره کشیده‌شده را با مارکر تیره به خوبی مشخص می‌کند که قابل دیدن باشد.
او قطعه علامت‌زده‌شده را با کمک اره برقی برش می‌زند و یک دایره ناهموار و زمخت از آن درمی‌آورد. برش‌ها را طوری می‌زند که شکل انتهای کاسه را در انتهای قطعه درمی‌آورد.
بعد از بریدن این قطعه که به صورت کلی برش خورده است به کارگاه، او سطح صاف را به یک چرخ‌لنگر وصل می‌کند. این سطح صاف در‌واقع همان رویه کاسه می‌باشد. چرخ‌لنگر به مرغک دستگاه خراطی کاملاً چفت می‌شود.
دیوید معمولاً کار تبدیل قطعه چوب به محصول را با سرعت ۲۵۰ تا ۳۰۰ دور در دقیقه شروع می‌کند، اطمینان حاصل می‌کند که ماشین خراطی در زمان تبدیل قطعه چوب، لرزش‌های بیش از حد نداشته باشد. او همیشه برای صورت از نقابی که کاملاً صورت را می‌پوشاند و برای دست چپ از دستکش چرم استفاده می‌کند. تبدیل این قطعه فشار زیادی روی دست‌ها، مچ، بازوها و سرشانه‌ها می‌آورد.
همین که چوب گرد می‌شود، سرعت را بالا می‌برد. اول از همه شکل بیرونی کاسه را کامل می‌کند. بعد زیر قطعه را برای اتصال به ماشین خراطی و کار روی داخل کاسه صاف می‌کند. این کار باید با دقت انجام شود تا قطعه کار به درستی در مرغک قرار گیرد.
بعد از برعکس کردن قطعه در ماشین خراطی، دیوید پیچ‌خوردگی‌های چرخ‌لنگر را برطرف می‌کند. بعد از آماده شدن سطح قطعه، یک گودی کوچک در مرکز قطعه برای نشاندن مته ۱۲ اینچی ایجاد می‌کند. او مته دستی را تا عمق مطلوب دلخواه در داخل کاسه ناهموار می‌نشاند.
همین‌طور که کار خراطی جلو می‌رود، ضخامت دیواره کاسه بسته به نوع چوب به مقادیر مختلفی کم خواهد شد. اما دیوید معمولاً ضخامت قطعه کارهای خود را تا حدود ۱ تا ۱/۲ اینچ کم می‌کند.
بعد از خراطی، نوبت به فینیشینگ داخل و خارج کاسه می‌رسد. بعد از فینیشینگ تاریخ تولید محصول را روی آن می‌زند و آن را برای خشک شدن داخل قفسه می‌گذارد. بسته به نوع چوب، دیوید به صورت روزانه یا هفتگی کاسه را برای شکاف بررسی می‌کند و برای پر کردن شکاف‌ها از سیانواکریلات
استفاده می‌کند. وقتی که رطوبت قطعه به ۶ تا ۸ درصد می‌رسد، کار تمام می‌شود.
