دریل ستونی که در اصل به منظور استفاده در صنعت آهنگری و کار با فلز ساخته شده بود، بعدها در صنعت چوب نیز مصارف گستردهای یافت. برای درک هرچه بهترِ اهمیت این دستگاه تصور کنید که بدون استفاده از یک دریل ستونی چگونه میتوانید در یک سطحِ کوچک سوراخهای دقیقی را با دریلهای معمولی ایجاد کنید! از آن گذشته، میتوان از دریلهای ستونی به عنوان یک سنبادهزن برقی و یا یک اور فرز نیز استفاده نمود. با وجود کاربرد گسترده، این دستگاه تنها سطحی در حدود ۱ مترمربع از فضای کارگاه را اشغال کرده و در قیاس با دستگاههای چندکاره و سنگین دیگر قیمتِ بالایی ندارد. بسیاری از درودگران، این دستگاه را به عنوان یک دارایی باارزش و نهچندان گرانقیمت با فضایی محدود قلمداد میکنند. همانطور که در این تصویر نیز مشخص است، با استفاده از یک سمباده غلطکی مخصوص، از دریل ستونی به عنوان یک دستگاه فرز نجاری استفاده شده است.
یک ویژگی دریل ستونی که آن را از بیشتر ماشینها و دستگاههای نجاری متمایز میکند، قابلیت آن در کنترل سرعت دستگاه است. در حالی که سایر دستگاهها مانند یک اره فلکه به منظور کار با یک سرعت مشخص طراحی شدهاند، دریل ستونی این قابلیت را دارا است که سرعت آن توسط کاربر تنظیم شود. برای مثال، بازه سرعت چرخش سهنظام یک دریل ستونی با قدرتی در حدود ۰.۵ اسببخار، بین ۴۰۰ تا ۴۵۰۰ دور در دقیقه خواهد بود. امکان تنظیم سرعت چرخش سهنظام دستگاه این امکان را به کاربر میدهد تا سوراخکاری در چوبهای سخت و نرم و با ضخامتهای متفاوت –از چندین میلیمتر تا چندین سانتیمتر- را با کیفیت یکسان انجام دهد.
در بعضی از مدلهای دریلهای ستونی، روی دستگاه لیستی وجود دارد و در آن سرعت پیشنهادشده برای سوراخکاری در متریال مختلف با توجه به قطر سوراخکاری درج شده است. اما به عنوان یک قاعده کلی، هر چه عمق سوراخکاری بیشتر و یا قطر سوراخ بزرگتر باشد، سرعت دستگاه برای آن پایینتر خواهد بود.
درجهبندیِ دریلهاس ستونی مختلف بر اساس “فاصله بین مرکز محور سوراخکاری تا ستون اصلی دستگاه” میباشد که در واقع معرف بیشترین عرض کارگیر دستگاه خواهد بود. برای مثال یک دریل ستونی ۱۵ سانتیمتری قادر است تا سوراخکاری را روی قطعاتی با حداکثر قطر ۱۵ سانتیمتر انجام دهد. معمولا بیشتر دریلهای ستونی که در کارگاههای کوچکتر مورد استفاده قرار میگیرند دارای میز کارگیر با قطر معمولا بیشتر دریلهای ستونی که در کارگاههای کوچکتر مورد استفاده قرار میگیرند دارای میز کارگیر با قطر ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر بوده و قدرتی معادل ۰.۲۵ تا ۰.۷۵ اسب بخار را دارا هستند. دستگاههای بزرگتر –برای مثال دریلهای ستونی ۵۰ سانتیمتری- بیشتر برای مصارف تولید انبوه و کارگاههای بسیار بزرگ به کار میروند.
قسمتهای مختلف یک دستگاه دریل ستونی
دریلهای ستونی در مدلها و اندازههای مختلفی وجود دارند اما طراحی بنیادین آنها تقریبا به یک ترتیب است؛ یک ستون فولادی ۸ تا ۱۰ سانتیمتری که میز کارگیر و موتور اصلی –که سهنظام دستگاه را میچرخاند- را نگه داشته است. در اصطلاح به قسمت فوقانی دستگاه که شامل موتور دستگاه نیز هست، کلهگی گفته میشود. در یک طرف کلهگی اهرمهای پیشروی قرار گرفتهاند که به کمک آنها فرآیند سوراخکاری در مقایسه با دریلهای دستی الکتریکی با صرف نیروی به مراتب کمتری صورت میگیرد. سهنظام دستگاه نیز به یک محور متصل است و از طریق اهرمهای پیشروی بالا و پایین میشود. محور دستگاه دارای دندانههایی است که از طریق آن مته یا دیگه لوازم جانبی که روی دستگاه قابل نصب هستند را نگه میدارد. در بعضی از مدلها، شفتها (سهنظام) قابل تعویض هستند. یک شفت استاندارد به طور معمول روی یک محور ۱ تا ۱.۵ سانتیمتری بسته میشود؛ و این به معنای آنست که دندانههای آن میتوانند متههایی –یا سایر لوازم جانبی- تا قطر حداکثر ۱.۵ سانتیمتر را نگه دارند.
معمولا کلهگی، میز کارگیر و ستون فولادی هر سه روی یک پایهی چدنی سنگین سوار شدهاند تا استحکام لازم را در هنگام سوراخکاری یا ابزارزنی داشته باشد. به منظور ایجاد استحکام بیشتر نیز پایه دستگاه دارای سوراخهایی است که از طریق آنها میتوان دستگاه را به میز کار پیچ کرد؛ هر چند وزن دریل ستونی به تنهایی استحکام لازم را ایجاد نموده و از هر گونه لرزش و یا لغزش دستگاه در حین کار جلوگیری میکند.
اما دریل ستونی به طور کلی در دو نوع مختلف ساخته میشود؛ نوع اول که حداکثر دارای ارتفاعی در حدود ۹۰ تا ۱۱۰ بوده و برای قرار گرفتن روی میز کار مناسب است، و نوع دوم، به این دلیل که برای قرار گرفتن روی زمین طراحی شدهاند دارای ارتفاعی بیشتر –بین ۱۶۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر- میباشند. به دلیل آن که میز کارگیر دریل ستونی میتواند در هر قسمتی از طول ستون دستگاه واقع شود، دریلهای ستونی که روی زمین قرار میگیرند توانایی سوراخکاری قطعات بزرگتری را دارند.
قسمت کلهگی دارای دو یا سه فلکه بوده و فلکهها با کمک تسمهای که دور آنها قرار گرفته است، نیروی تولید شده توسط موتور الکتریکی دستگاه را به محور دریل منتقل میکنند. در مدلهایی که دارای سه فلکه هستند، کار انتقال نیرو توسط دو تسمه صورت میگیرد. یک فلکه روی موتور الکتریکی دستگاه واقع شده و به آن متصل است، فلکه دیگری نیز در بالای محور دریل و سهنظام قرار گرفته و به آن متصل میباشد. فلکه سوم در میان این دو فلکه قرار گرفته است و دلیل استفاده از آن، افزایش توانایی و کارایی دستگاه در سرعتهای بالاتر است.
معمولا در بیشتر مدلهای دریل ستونی، میز دستگاه قابلیت تغییر زاویه را دارا بوده و به کاربر این امکان را میدهد تا سوراخکاری با زوایای مختلف را نیز اجرا نماید. در تصویر زیر تمامی اجزای یک دریل ستونی نمایش داده شده است.
